چاپ خبر
پنج‌شنبه, ۰۳ آبان ۱۴۰۳
انگلیسی جهانی؟ بومی؟ یا جهان بومی؟
یکی از مرسوم ترین دغدغه زبان آموزان در هنگام یادگیری زبان انگلیسی این است که تا چه میزان باید از لهجه بومی های انگلیسی زبان پیروی یا تقلید کنند اما آیا با وجود همه گیر بودن زبان انگلیسی در جهان و تغییرات دائمی آن باز هم این اقدام مورد قبول است؟
یکی از مرسوم ترین دغدغه زبان آموزان در هنگام یادگیری زبان انگلیسی این است که تا چه میزان باید از لهجه بومی های انگلیسی زبان پیروی یا تقلید کنند اما آیا با وجود همه گیر بودن زبان انگلیسی در جهان و تغییرات دائمی آن باز هم این اقدام مورد قبول است؟
جهانی شدن (Globalization)، اصطلاحی است که از اواسط دهه 1980 متداول شد و به معنی فروریختن مرزها و فراتر رفتن از آن در سطح جهانی و دگرگون شدن ساختارهای محلی به جهانی است. امروزه، گفتگو و بحث درباره جهانی شدن، جنبه ها و ابعاد گوناگون آن، چه در سطح ملی و چه در مقیاس جهانی، رونق گرفته است. مهمترین حوزه این فرایند در عصر پسا مدرن، نقش و جایگاه فرهنگ است. در حالی که در عصر مدرنیته فرهنگ به مثابه هنر عالی ، حوزه خاصی از جامعه را اشغال کرده بود، در عصر پسامدرن، به دیگر عرصه های جامعه نیز راه یافته است.
در حوزه ی آموزش زبان انگلیسی، جهانی شدن به معنای تقلید و استفاده از استانداردهای غرب است. در واقع، پدیده جهانی شدن از زبان آموزان می خواهد تا تلفظ و لهجه بومی زبانان امریکایی یا انگلیسی را تقلید کنند.
بومی شدن (Localization) از طرف دیگر، به معنای تغییر کاربردی استانداردها با توجه به نیازهای مخاطبین است. به عنوان مثال برخی کتب زبان انگلیسی که در ایران نوشته شده اند، با تمرکز بر پدیده ی بومی سازی، سعی در آموزش زبان انگلیسی به شکل محدود و مرزبندی شده کرده اند و زبان آموزان به هیچ وجه با فرهنگ آن زبان آشنا نمی شوند.
جهان-بومی شدن (Glocalization) از ترکیب دو اصطلاح قبلی تشکیل شده است و به معنای هماهنگ سازی معیارهای محلی و فرهنگی با استانداردهای جهانی است. جهان محلی شدن، ایده ی جهانی شدن را با در نظر گرفتن پارامترهای محلی مرتبط می‌کند. این پدیده برخلاف نظریه جهانی شدن، بر تقلید لهجه تاکید ندارد و هر زبان آموز با توجه به کشور و فرهنگ خود، می تواند لهجه منحصربفرد خود را نیز داشته باشد. به عنوان مثال لهجه ای که هندی ها با آن انگلیسی صحبت می کنند با لهجه ای که ایرانی ها صحبت می کنند متفاوت است. کانون زبان امام رضا علیه السلام با استفاده از منابع استاندارد بین المللی و مناسب سازی محتوا با فرهنگ و اصول محلی، رویکرد جهان-بومی سازی را در کلاس های زبان انگلیسی به اجرا درآورده است. یعنی علاوه بر جنبه های معتبر جهانی مثل کتاب استاندارد براساس CEFR، به ابعاد فرهنگ ایرانی – اسلامی نیز توجه داشته است.
جهانی شدن (Globalization)، اصطلاحی است که از اواسط دهه 1980 متداول شد و به معنی فروریختن مرزها و فراتر رفتن از آن در سطح جهانی و دگرگون شدن ساختارهای محلی به جهانی است. امروزه، گفتگو و بحث درباره جهانی شدن، جنبه ها و ابعاد گوناگون آن، چه در سطح ملی و چه در مقیاس جهانی، رونق گرفته است. مهمترین حوزه این فرایند در عصر پسا مدرن، نقش و جایگاه فرهنگ است. در حالی که در عصر مدرنیته فرهنگ به مثابه هنر عالی ، حوزه خاصی از جامعه را اشغال کرده بود، در عصر پسامدرن، به دیگر عرصه های جامعه نیز راه یافته است.
در حوزه ی آموزش زبان انگلیسی، جهانی شدن به معنای تقلید و استفاده از استانداردهای غرب است. در واقع، پدیده جهانی شدن از زبان آموزان می خواهد تا تلفظ و لهجه بومی زبانان امریکایی یا انگلیسی را تقلید کنند.
بومی شدن (Localization) از طرف دیگر، به معنای تغییر کاربردی استانداردها با توجه به نیازهای مخاطبین است. به عنوان مثال برخی کتب زبان انگلیسی که در ایران نوشته شده اند، با تمرکز بر پدیده ی بومی سازی، سعی در آموزش زبان انگلیسی به شکل محدود و مرزبندی شده کرده اند و زبان آموزان به هیچ وجه با فرهنگ آن زبان آشنا نمی شوند.
جهان-بومی شدن (Glocalization) از ترکیب دو اصطلاح قبلی تشکیل شده است و به معنای هماهنگ سازی معیارهای محلی و فرهنگی با استانداردهای جهانی است. جهان محلی شدن، ایده ی جهانی شدن را با در نظر گرفتن پارامترهای محلی مرتبط می‌کند. این پدیده برخلاف نظریه جهانی شدن، بر تقلید لهجه تاکید ندارد و هر زبان آموز با توجه به کشور و فرهنگ خود، می تواند لهجه منحصربفرد خود را نیز داشته باشد. به عنوان مثال لهجه ای که هندی ها با آن انگلیسی صحبت می کنند با لهجه ای که ایرانی ها صحبت می کنند متفاوت است. کانون زبان امام رضا علیه السلام با استفاده از منابع استاندارد بین المللی و مناسب سازی محتوا با فرهنگ و اصول محلی، رویکرد جهان-بومی سازی را در کلاس های زبان انگلیسی به اجرا درآورده است. یعنی علاوه بر جنبه های معتبر جهانی مثل کتاب استاندارد براساس CEFR، به ابعاد فرهنگ ایرانی – اسلامی نیز توجه داشته است.
مطالعات زیادی در این زمینه انجام شده است و مقاله حاضر نیز بر این نکته تاکید دارد که جهان-بومی سازی بر زبان و فرهنگ فردی تاثیر می گذارد. تفاوت ها و راهبردهای یادگیری، که در آن معلمان زبان قرار است فرهنگ محلی را در آموزش زبان انگلیسی خود بگنجانند، بر اساس تفاوت های فردی و استراتژی های یادگیری هر زبان آموز به ایشان آموزش می دهند. در این پدیده، اصول، طرح‌ها، رویه‌ها و تکنیک‌های جهانی روش‌ها و رویکردهایی که نظریه‌پردازان غربی ساخته‌اند بر اساس نیاز، خواست و تجربه معلمان محلی در کلاس اجرا می‌شوند، بنابراین استعمار (Colonialism) یا به حاشیه راندن (Marginalization) که معلمان را به عنوان مصرف‌کننده منفعل در نظر می گیرد در رویکرد جهان-بومی سازی وجود ندارد.
انتهای پیام/.