اختلال طیف اوتیسم یک اختلال تحول عصبی است که علت آن ناشناخته است. اگرچه برخی فرضیهها وجود دارد؛ ولی همچنان علت این اختلال در هاله ای از ابهام هست. علائم اختلال میتواند از ۶-۹ ماهگی تا سنین ابتدای دبستان بروز پیدا کند. اما شناسایی اختلال در سنین ۲۴-۳۶ ماهگی، شایعتر است.
تشخیص زودهنگام اختلال اوتیسم تأثیر بسیار زیادی بر روند درمان دارد و هر چه سریعتر بتوانیم این اختلال را تشخیص دهیم میتوانیم مسیرهای درمانی مؤثرتری رو پیش بگیریم و روند بهبودی رو ارتقا بخشیم.
در این مقاله کوتاه به چند نشانه اولیه اوتیسم در کودکان میپردازیم:
۱-تأخیر در تکلم که البته در همهٔ کودکان دیده نمیشود و برخی از کودکان تکلم مناسب دارند و تخریب زبان ندارند.
۲-عدم تماس چشمی یا تماس چشمی محدود (ممکنه با والدین و نزدیکان تماس چشمی داشته باشد؛ اما با غریبهها خیر).
۳-عدم خلاقیت در بازی با اسباببازیها
۴-از نشانههای دیگر اینکه کودک ترجیح میدهد تنها باشد در دورهمیها و مهمانیها خودش را از دیگران جدا کند و حتی ترجیح میدهد بهتنهایی بازی کند.
۵-کودک به اسمش واکنش نشان نمیدهد و اگر صدایش بزنید بهطرف صدا برنمیگردد.
۶-مورد بعد حرکات تکراری و محدود، تکاندادن زیاد دستها همراه با چرخش مچها هست که در کودکان عادی هم ممکن است دیده شود؛ اما اگر هنگام هیجانزده شدن بیش از حد از این حرکت استفاده کند، اگر کودک دائماً دستها را از مچ بچرخاند و تکان دهد یا بالبالزدن داشته باشد میتواند از نشانههای اوتیسم باشد.
۷-مورد آخر اینکه کودک علاقه زیادی به چرخیدن دارد این مورد در کودکان طبیعی هست که برای بازی و یا تفریح دور خودشان بچرخند و یا تابشان را بچرخانند. اما اگر از حدی بیشتر شود. اگر این چرخشها را در کودکتان زیاد مشاهده کنید و برای مدت طولانی انجام بدهد میتواند اولیهترین نشانههای اوتیسم باشد.