چاپ خبر
پنج‌شنبه, ۲۳ آذر ۱۴۰۲
آموزش زبان ِ ترجمه-محور: از خیال تا واقعیت
همه ی ما در کلاس های زبان مدرسه ، حداقل یک بار آموزش ترجمه محور را تجربه کرده ایم. در این شیوه معلم لغات و جملات را می خواند و ترجمه می کند. پرسش و پاسخ کلاسی بر اساس ترجمه است و کل زمان کلاس به زبان فارسی سپری می شود. اما آیا واقعا با این روش می شود زبان انگلیسی یاد گرفت؟!
همه ی ما در کلاس های زبان مدرسه ، حداقل یک بار آموزش ترجمه محور را تجربه کرده ایم. در این شیوه معلم لغات و جملات را می خواند و ترجمه می کند. پرسش و پاسخ کلاسی بر اساس ترجمه است و کل زمان کلاس به زبان فارسی سپری می شود. اما آیا واقعا با این روش می شود زبان انگلیسی یاد گرفت؟!
در قرن پانزدهم میلادی،GTM) Grammar Translation Method) یا روش مبتنی بر گرامر و ترجمه در کلاس های زبان لاتین و یونانی آغاز گردید و تا قرن نوزدهم مورد استفاده قرار می گرفت. با وجود قدیمی بودن و منسوخ شدن این روش که بیشتر با هدف آشنایی سربازان در کوتاه ترین زمان ممکن با گفتار لازم در جنگ ها استفاده می شد، متاسفانه هنوز در ایران طرفداران خود را دارد. علت این محبوبیت در میان دانش آموزان و معلمان، این است که استفاده از آن نیاز به مهارت خاصی ندارد و درک معانی به راحت ترین شکل ممکن اتفاق می افتد، اما آیا درک زبان انگلیسی و کاربرد آن محدود به دانستن ترجمه آن است؟
مگر می شود زبان انگلیسی را فارسی درس داد؟ وقت آن رسیده که با این شیوه های منسوخ و غیرکاربردی خداحافظی کنیم تا با کاربرد واقعی زبان انگلیسی آشنا شده و یادگیری را برای خود و دیگران لذتبخش تر کنیم البته منظور این نیست که استفاده از زبان اول در کلاس ممنوع است بلکه می توان از آن در مواقعی که به درک بهتر کمک می کند استفاده کرد اما کم کم و با افزایش سطح زبانی دانش آموزان، استفاده از فارسی کمتر شده و نهایتا به صفر می رسد. پس اگر دانش آموز هستید و قبلا تجربه ی این کلاس را داشتید جای تعجب ندارد که نتوانستید به مهارت گفتاری و شنیداری خوبی دست یابید. همچنین اولیاء گرامی با جستجویی ساده در اینترنت می توانند از مضرات این روش و عدم بازدهی آن در دراز مدت اطلاعات بیشتری کسب کنند. همیشه تغییر در مراحل اول سخت است اما اگر نسبت به نتایج مثبت آن آگاهی کسب کنیم می توانیم راحت تر آن را پذیرفته و خود را با شرایط جدید وفق دهیم.
در قرن پانزدهم میلادی،GTM) Grammar Translation Method) یا روش مبتنی بر گرامر و ترجمه در کلاس های زبان لاتین و یونانی آغاز گردید و تا قرن نوزدهم مورد استفاده قرار می گرفت. با وجود قدیمی بودن و منسوخ شدن این روش که بیشتر با هدف آشنایی سربازان در کوتاه ترین زمان ممکن با گفتار لازم در جنگ ها استفاده می شد، متاسفانه هنوز در ایران طرفداران خود را دارد. علت این محبوبیت در میان دانش آموزان و معلمان، این است که استفاده از آن نیاز به مهارت خاصی ندارد و درک معانی به راحت ترین شکل ممکن اتفاق می افتد، اما آیا درک زبان انگلیسی و کاربرد آن محدود به دانستن ترجمه آن است؟
مگر می شود زبان انگلیسی را فارسی درس داد؟ وقت آن رسیده که با این شیوه های منسوخ و غیرکاربردی خداحافظی کنیم تا با کاربرد واقعی زبان انگلیسی آشنا شده و یادگیری را برای خود و دیگران لذتبخش تر کنیم البته منظور این نیست که استفاده از زبان اول در کلاس ممنوع است بلکه می توان از آن در مواقعی که به درک بهتر کمک می کند استفاده کرد اما کم کم و با افزایش سطح زبانی دانش آموزان، استفاده از فارسی کمتر شده و نهایتا به صفر می رسد. پس اگر دانش آموز هستید و قبلا تجربه ی این کلاس را داشتید جای تعجب ندارد که نتوانستید به مهارت گفتاری و شنیداری خوبی دست یابید. همچنین اولیاء گرامی با جستجویی ساده در اینترنت می توانند از مضرات این روش و عدم بازدهی آن در دراز مدت اطلاعات بیشتری کسب کنند. همیشه تغییر در مراحل اول سخت است اما اگر نسبت به نتایج مثبت آن آگاهی کسب کنیم می توانیم راحت تر آن را پذیرفته و خود را با شرایط جدید وفق دهیم.
انتهای پیام/.