بسیاری از ما گمان می‌کنیم این افراد برون‌گرا هستند که در کلاس یا محیط کار عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهند و توجه دیگران مثل معلمان را به خود جلب می‌کنند. این در حالی است که یافته‌های دانشمندان خبر از واقعیت دیگری می‌دهد. درست است که برون‌گرایان افرادی اجتماعی، بسیار خون‌گرم، عمگرا و از قابلیت برقراری ارتباط با دیگران برخوردار هستند؛ ولی همه این خصایص منجر به آن نمی‌شود که از نظر درسی و کاری موفق‌تر از گروه درون‌گرایان باشند.
دانش‌آموزان برون‌گرا به علت علاقه به تعامل با دیگران، دوستان زیادی دارند، برای انجام کارها داوطلب می‌شوند، انرژی بالایی دارند و در محیط کلاس، تعامل و صحبت درمورد موضوعات مختلف را به سکوت و تنهایی ترجیح می‌دهند. آنها انرژی خود را از افراد پیرامون خود می‌گیرند و در تصمیم‌گیری، سریع هستند. از طرف دیگر، دانش‌آموزان درون‌گرا به کتاب‌خوانی و کارهایی که بتوانند تنهایی انجام دهند تمایل بیشتری دارند، به مدت طولانی نمی‌توانند با افراد دیگر در ارتباط باشند و زود خسته می‌شوند، احساسات خود را به‌سختی بروز می‌دهند و اغلب با تن صدای پایین صحبت می‌کنند. این دانش‌آموزان دوستان کمی دارند؛ اما در همین ارتباطات محدود، بسیار عمیق هستند.
نتایج آخرین تحقیقات انجام شده حکایت از آن دارد که درون‌گراها تمرکز و در نتیجه کارایی بیشتری دارند، به ویژگی‌های شخصیتی خود جهت پیشرفت متکی هستند، و می‌توانند اهداف بلندمدت را باهدف کسب پاداشی در آینده دنبال کنند. در شرایطی که برون‌گراها تصور می‌کنند قدرت هدایت و رهبری در اختیار آنها است؛
مطالعات اخیر دانشمندان نشان می‌دهد در موقعیت‌های حساس و چالش‌برانگیز این درون‌گراها هستند که می‌توانند به پیشرفت جمعی کمک کنند. کافی است این دسته از افراد در محیط کلاس و یا کار خود احساس امنیت داشته باشند؛ آن گاه فراتر از حد تصور بازدهی خواهند داشت. یکی از وظایف مهم معلمین، شناخت شخصیت دانش‌آموز و ارتباط‌گیری و تطبیق تدریس متناسب با آن است تا همه‌دانش آموزان به یک‌میزان در کلاس مشارکت کرده و فرصت یادگیری کسب کنند.